Ons het vir die eerste keer die verband tussen hoë REI-ervaringstellings en gereelde leuens onder die invloed van die waarheid-vertellende vooroordeel ondersoek. Toekomstige navorsing behoort die REI-skale toe te pas onder toestande wat leuens uitdruklik aanmoedig. In stryd met die swak werklike leuenopsporingsprestasie (sien ‘n meta-analise deur Bond en DePaulo, 2008), gee mense bogemiddelde graderings aan hul leuenopsporingsvaardighede (bv. Elaad, 2018a).



Ons het soortgelyke assosiasies gevind tussen vertroue in die vertel van leuens en werklike leuens in die huidige misleidingspel. Daarteenoor het hoë REI ervaringspunters nie senders meer geglo as laer ervaringspunters nie. Ten slotte het ons geen beduidende assosiasies gevind tussen rasionele REI-tellings en leuenvertelfrekwensie of geloofsfrekwensie nie. Soos verwag, het mans hul leuenvertelvermoë hoër as vroue beoordeel, maar ons het geen geslagsverskille vir die drie ander vermoë-assesserings gevind nie. Ongelukkig het self-geëvalueerde liegvermoë nie daarin geslaag om gereelde leuens in die wedstryd te voorspel nie.

Hulle Jok Oor Hul Fone

Ons het die leuenopsporingsvooroordeel verduidelik deur mense se neiging om ‘n goeie indruk te behou. Mense hou daarvan om te glo dat hul sukses in die opsporing van leuens hulle beskerm teen om maklik deur ander mislei te word. Vier lineêre regressies is toegepas om te ondersoek of self-geasseerde leuen- en waarheidsverwante vermoëns gereelde leuens, waarhede, oortuigings en ongeloof voorspel.

• Vroeëre studies het ‘n positiewe verband tussen narcisme en gerapporteerde leuens of immorele gedrag in daaglikse lewensituasies gevind (Oliveira en Levine, 2008; Baughman et al., 2014; Jonason et al., 2014; Azizli et al., 2016).
• Ons het die huidige resultate verduidelik deur waar te neem dat mans hul leuenvertelvermoë hoër aanslaan as vroue.
• Sulke self-geasseerde oneerlikheid en leuens kan deur verskeie interne en eksterne faktore beïnvloed word, aangesien menslike persepsie in wese bevooroordeeld is (bv. Dror en Murrie, 2018).
• Tweedens, met inagneming van die verskillende mans en vroue in die twee eksperimente, kan die waarheid-vooroordeel verduideliking gekompromitteer word.
• Weereens, ons het gevind dat mans meer gereeld as vroue gelieg het, terwyl geen beduidende geslagsverskil bestaan ​​in glo nie.
• Die resultate van die LTAAS het in die twee eksperimente heeltemal ooreengestem, wat bydra tot die betroubaarheid van die vraelys.

Resultate ondersteun dié van Capraro (2018), wat voorgestel het dat mans meer betrokke is by swart leuens as vroue. Ons het onbeduidende lineêre regressievoorspellings vir prestasie-indekse gevind uit die verwante self-geasseerde vermoë-tellings. Die self-geasseerde leuenopsporingsvermoë het naamlik nie leuenopsporingsprestasie voorspel nie. Net so kon die self-geassesseerde leuenvertelvermoë nie die leuenvertelprestasie-indeks voorspel nie en die waargenome waarheidvertel- en waarheidopsporingsvermoëns het nie die onderskeie waarheidsindekse voorspel nie. Die eksperimenteerder het die gedragsdeel van die eksperiment in pare uitgevoer.

Hoe Kan Jy Sien Wanneer ‘n Man Lieg?

Ons het twee enkelgeslag-diades (twee mans of twee vroue) en een inter-geslag-diade (een man en een vrou) ondersoek vir hul uitwerking op lieg en glo. Resultate het ‘n geleidelike afname in leuens en ongeloof van mans-diades deur gemengde diades tot vroue-diades getoon (Tabel 2). Verder was die aantal leuens wat mans aan medemens in mans-diades vertel het nie anders as dié in gemengde diades nie. Toe ons vroue se leuens ondersoek het, was die leuens wat aan ander vroue vertel is, nie meer gereeld as dié wat aan mans gelewer is nie. In ‘n opname van meer as 1 300 enkellopende volwassenes deur Body LogicMD, het byna een uit elke vyf mans erken dat hulle oor hul inkomste gelieg het tot voornemende datums. “Ongelukkig kan finansiële ontrouheid tot meer ernstige uitkomste lei – vir 10 persent [van die paartjies in ons studie] het die ontrouheid uiteindelik tot egskeiding gelei,” het Paul Golden, NEFE-woordvoerder, aan The Week gesê. Wat geslagsverskille betref, terwyl mans meer gereeld as vroue gelieg het, was daar geen beduidende geslagsverskil in ongelowigheid nie.

• Ongelukkig wend sommige mans tot leuens om konflik te vermy of hul maats te manipuleer.
• Deelnemers het daagliks hul leuens self gerapporteer deur ‘n aanlyn opname te gebruik.
• Vroue het nie verskil in hul sukses om leuens en waarhede te vertel en op te spoor nie.
• In ‘n opname van meer as 1 300 enkellopende volwassenes deur Body LogicMD, het byna een uit elke vyf mans erken dat hulle oor hul inkomste gelieg het tot voornemende datums.

Dus, voorspellings oor die verband tussen narcisme en gereelde leuens het ondersteuning in die huidige studie ontvang. Die tweede eksperiment het die eerste eksperiment se resultate herhaal vir geslagsverskille in gereelde leuens. Weereens, ons het gevind dat mans meer gereeld as vroue gelieg het, terwyl geen beduidende geslagsverskil bestaan ​​in glo nie. Nietemin bied die literatuur oor die verband tussen geslag en gereelde leuens ‘n paar negatiewe resultate (bv. Childs, 2012), wat impliseer dat navorsing oor geslag en misleiding moet voortgaan om hierdie teenstrydighede op te klaar. Tweedens, met inagneming van die verskillende mans en vroue in die twee eksperimente, kan die waarheid-vooroordeel verduideliking gekompromitteer word.
crotchless leggings
sena fantasy adhesive face jewel stickers